To zaciszna i niewielka miejscowość w Gminie Mysłakowice. Usytuowana na pograniczu Karkonoszy i Rudaw Janowickich w otoczeniu romantycznego parku. To idealne miejsce do spędzenia czasu wolnego na łonie natury. Na terenie wsi można odwiedzić liczne punkty widokowe z charakterystyczną zabudową jak Świątynia Ateny z zapierającym dech widokiem na Śnieżkę, Wieża Widokowa, z której turyści podziwiają rozległy krajobraz Karkonoszy i Rudaw Janowickich, Opactwo z widokiem na Kąpielnik zwanym Wielkim Stawem, Pomnik Klobera czy Dom Ogrodnika. Wokół Bukowca znajduje się kilkanaście kilometrów ścieżek spacerowych, szlaków turystycznych i rowerowych, wzdłuż których rozmieszczone są tablice informacyjno-edukacyjne. Już w XVIII wieku Bukowiec swoją popularność zawdzięczał głównie niepowtarzalnemu ukształtowaniu terenu. Umiejętnie wykorzystał to do zaprojektowania parku krajobrazowego, – hrabina i hrabia von Reden, mieszkający w swojej letniej rezydencji pałacu w Bukowcu, dzisiaj siedziba Związku Gmin Karkonoskich Centralną częścią założenia parkowego stanowiły stawy, w których odbijały się wzniesienia i szczyty pobliskich gór, aleje i polany widokowe obsadzone drzewami. W okolicy do dzisiaj rośnie wiele sędziwych, starych drzew pochodzących z czasów dawnej świetności. Wiele z nich to już pomniki przyrody, mające zapewne ponad 200 lat i kilka metrów obwodu np. dąb, topola, buk czy jawor. Całość dopełniały oranżeria, sztuczne ruiny zamku, wieża widokowa i opactwo.
Zabudowania wsi ciągną się na długości ponad 2,5 km. Przez wieś przechodzi lokalna szosa z Kostrzycy do Karpnik. W dolnej części wsi znajdują się pozostałości dawnego założenia architektoniczno – krajobrazowego związanego z rezydencją pałacową. W rozległym parku w stylu angielskim o powierzchni 23 ha, zachował się pałac i cały zespół budowli ogrodowych oraz liczne skałki granitowe. W najniższej części parku jest jeszcze 11 stawów, które zasilane są małymi strumykami. Okolice Bukowca należą do najlepiej zachowanych w Sudetach przykładów kształtowania krajobrazu. Słyną również z walorów widokowych, szczególnie z panoramy Karkonoszy.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzą z XIV w. wymieniona jest wśród wiosek, które płaciły podatek, biskupowi wrocławskiemu. Była to wieś rycerska, zapewne duża skoro posiadała kościół. Należała do znanego śląskiego rodu von Zedlitzów. W 1420 r. we wsi założono stawy rybne. W II połowie XVI w. we wsi wzniesiono renesansowy dwór otoczony fosą. W 1579 r. właścicielem wsi został Georg von Reibnitz.
Po wojnie 30 letniej, Bukowiec stał się ośrodkiem tkactwa chałupniczego. Warunki życia ludzi były jednak ciężkie, ponieważ zanotowano spore ucieczki ze wsi. W 1749 r. baron von Reibnitz ufundował drewniany dom modlitwy, który w 1782 r. zastąpiono murowanym kościołem ewangelickim z pastorówką.
Przełomową datą w dziejach posiadłości był rok 1785, w którym dobra w Bukowcu zakupił Fryderyk Wilhelm von Reden. Ten dynamiczny, gruntownie wykształcony człowiek o szerokich zainteresowaniach, oraz artystycznych aspiracjach, dokonał zasadniczych zmian na terenie posiadłości, zmieniając zaniedbany majątek w kwitnące, przynoszące znaczne dochody gospodarstwo. W 1790-1880 przeprowadził modernizację dworu, wzniósł szereg budowli folwarcznych oraz założył park, którego sława wyszła poza granice Śląska. Dzięki różnym znajomością właścicieli, Bukowiec stał się ośrodkiem życia kulturalnego i towarzyskiego. Pomogło to również w rozwoju wioski, która podniosła się z poprzedniego marazmu.
Hrabia von Reden, przystąpił do gruntownej przebudowy dworu, na okazałą rezydencję. Prace prowadził Karl Geissler. Prace przy budowlach ogrodowych doglądała już tylko małżonka. Hrabia dbał o rozwój majątku i zaprowadził hodowlę rasowych krów, sprowadzonych aż z Szwajcarii.
W 1825 r. we wsi mieszkało 700 osób, w tym 64 katolików, a we wsi było 119 domów. W gospodarstwie były: 2 folwarki, 2 młyny wodne, cegielnia, browar i 54 stawy z karpiami.
Dnia 19 czerwca 1815 r., czyli 2 tygodnie przed swoją śmiercią, hrabia Reden założył w swoim pałacu Bukowieckie Towarzystwo Biblijne, które wnet swoim zasięgiem objęło cały Dolny Śląsk. Idea założenia Towarzystwa, zyskała wielkie poparcie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III, który wkrótce przekazał na ten zbożny cel sporą sumę talarów, z przeznaczeniem na druk nowej biblii, nazwanej później jeleniogórską.
Pastor Scholz, który kierował pracami towarzystwa, na polecenie hrabiny Fryderyki Von Reden, założył szkółkę niedzielną i przytułek. Hrabina również pomagała w osiedleniu się Tyrolczyków w Mysłakowicach. Była także inicjatorką przeniesienia do Karpacza Kościoła Vang.
W 1815 r. po śmierci hrabiego, majątek w Bukowcu przejęła jego żona Fryderyka. W dniu ślubu miała 28 lat, jako kobieta tu spędziła swoje długie życie, pomagając w wielu płaszczyznach:, jako żona, gospodyni majątku, opiekunka gminy ewangelickiej, Prezes Towarzystwa Biblijnego. Odznaczył ja za ta działalność orderem Luizy. Hrabina zmarła dnia 14 marca 1854 r. i pochowana została u boku męża w krypcie w Opactwie. Ponieważ Fryderyka nie miała dzieci, dobra odziedziczyła bratanica Maria von Riedesel, która poślubiła Rotenhana. W rękach tej rodziny majątek i pałac pozostały do końca II wojny światowej, czyli 1945 r.
Współcześnie dzięki działaniom Fundacji Doliny Placów i Ogrodów Bukowiec staje się centrum kulturalnym w Kotlinie Jeleniogórskiej.